|
|
Mellitos oculos tuos, Iuventi,
si quis me sinat usque basiare,
usque ad milia basiem trecenta,
nec nunquam videar satur futurus,
non si densior aridis aristis
sit
nostrae seges osculationis. (c. 48)
Nemone in tanto potuit populo esse,
Iuventi,
bellus homo, quem tu diligere inciperes,
praeterquam iste tuus moribunda a sede
Pisauri
hospes inaurata pallidior statua,
qui tibi nunc cordi est, quem tu
praeponere nobis
audes? ei! nescis quod facinus facias!
(c.
81) |
|
Surripui tibi, dum ludis, mellite Iuventi,
saviolum dulci dulcius ambrosia.
Verum id non impune tuli; namque amplius
horam
suffixum in summa me memini esse cruce,
dum tibi me purgo nec possum fletibus
ullis
tantillum vostrae demere saevitiae.
Nam simul id factum est,
multis diluta labella
guttis abstersti omnibus articulis,
nei quicquam nostro conctractum ex ore
maneret,
tamquam commictae spurca saliva lupae.
Praeterea infesto miserum me tradere
Amori
non cessasti omnique excruciare modo,
ut mi ex ambrosia mutatum iam foret illud
saviolum tristi tristius elleboro.
Quam quoniam poenam misero proponis
amori,
numquam
iam posthac basia surripiam. (c. 99) |
|
| |
Aureli pathice et cinaede Furi,
qui me ex versiculis eis putatis,
quod sunt molliculi, parum pudicum.
Non castum esse decet pium poetam
ipsum, versiculos nihil necesse est,
qui tum denique habent
salem ac leporem,
si sunt molliculi ac parum pudici
et quod pruriat incitare possunt,
non dico pueris, sed his
pilosis
qui duros nequeunt movere lumbos.
Vos, quei milia multa basiorum
legitis,
male me marem putatis? (c. 16)
|
|
(...) Nec nuces pueris neget
desertum domini audiens
concubinus amorem.
Da nuces pueris, iners
concubine; satis diu
lusisti nucibus; lubet
iam servire Talasio.
Concubine, nuces da. (...)
Diceris male te a tuis
unguentate glabris marite
abstinere; sed abstine.
Io Hymen Hymenaee io,
io Hymen Hymenaee.
Scimus haec tibi quae licent
sola cognita; sed marito
ista non eadem licent.
Io Hymen Hymenaee io,
io Hymen Hymenaee.
(c.
61, 124-131; 136-144) |
|
| |
Tu, qualunque cosa piaccia tentare con il tuo fanciullo,
cedi: col cedere l’amore riporterà moltissime vittorie. Non rifiutarti
di fargli da compagno, anche se ti prepari ad un lungo viaggio (…)
Oppure, se vorrà andare su una nave per le onde cerulee, tu stesso
spingi col remo sulle onde il leggero naviglio. E non ti infastidire se
devi sopportare dure fatiche e rovinarti le mani non abituate a questo
lavoro. E se egli volesse tendere insidie nelle valli profonde, le tue
spalle non si rifiutino di portare le reti, pur di piacergli. Se poi
vorrà prendere le armi, cercherai di partecipare al gioco con mano
leggera; spesso porgerai nudo il fianco perché vinca lui. Allora
diventerà mite con te, allora potrai carpirgli i baci graditi; si
schermirà, ma te ne darà di buoni. Sulle prime ti darà solo quelli
strappati a forza, poi sarà lui stesso a dartene se glielo chiedi;
finirà così col volere che tu ti getti al suo collo. Ahimè, ora questi
tempi trattano male le misere arti: ormai il tenero fanciullo si è
abituato a volere doni. (…) Ahimè, com’è lento il fuoco con cui mi
consuma Marato! Mi mancano le arti, mi mancano gli inganni. O fanciullo,
ti prego, abbi pietà, che io no diventi turpe motivo di favola, quando
si riderà del mio vano insegnamento. (Elegie I,4) |
|
| |
O crudelis adhuc et Veneris
muneribus potens,
insperata tuae cum veniet
pluma superbiae
et, quae nunc umeris
involitant, deciderint comae,
nunc et qui color est puniceae
flore prior rosae
mutatus Ligurinus in faciem
verterit hispidam,
dices, heu, quotiens te
speculo videris alterum:
“Quae mens est hodie, cur
eadem non puero fuit,
vel cur his animis incolumes
non redeunt genae?”
(Odi IV,10) |
|
Nunc gloriantis quamlibet
mulierculam
vincere mollitia amor Lucisci
me tenet;
unde expedire non amicorum
queant
libera consilia nec
contumeliae graves,
sed alius ardor aut puellae
candidae
aut teretis pueri longam
renodantis comam
(Epodi 11, 23-28)
|
|
| |
Deprensum in puero tetricis me
vocibus, uxor,
corripis et culum te quoque
habere refers.
Dixit idem quotiens lascivo
Juno Tonanti!
Ille tamen grandi cum Ganymede
jacet.
Incurvabat Hylan posito
Tirynthius arcu:
tu Megaran credis non habuisse
natis?
Torquebat Phoebum Daphne
fugitiva: sed illas
Oebalius flammas jussit abire
puer.
Briseis multum quamvis aversa
jaceret,
Aeacidae propior levis amicus
erat.
Parce tuis igitur dare mascula
nomina rebus
teque puta cunnos, uxor,
habere duos. (xi, 43) |
|
Sit nobis aetate puer, non pumnice levis,
Propter quam placeat nulla puella mihi (xiv,
205)
Vis te, Sexte, voli: volebam
amare.
Parendum est tibi: quod iubes,
coleris;
sed si te colo, Sexte, non amabo (ii,
55).
Basia dum nolo nisi quae luctantia carpsi,
et placet ira mihi plus tua
quam facies,
ut te saepe rogem caedo,
Diadumene, saepe :
consequor hoc, ut me timeas
nec ames (v, 46). |
|
